Péu-de-chin
Nardus stricta
Poaceae Graminaceae
Autre noum : Greso.
Noms en français : Nard raide, Poil-de-bouc.
Descripcioun :Aquéu péu-de-chin trachis sus li tepiero de mountagno, souvènt sus li cresten, e dins li coumbo à nèu. Fai de gròssi mato que podon s'espasseja sus de grand relarg. Se recounèis à sis espigo primo mai redo, un pau vióuleto emé lis estamino blanco ; lis espiguet soun gaire sarra e tóuti vira dóu meme coustat emé uno souleto flour.
Usanço :Li bèsti l'esbrouton pas. D'acò, quouro n'i'a proun de péu-de-chin, mostro que lou relarg èi trop pastura.
Port : Erbo
Taio : 10 à 40(60) cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Nardus
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae
Coulour de la flour :
Vióuleto
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 5 à 6 cm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Si
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Mai à avoust
Liò : Tepiero
- Coumbo à nèu
- Melounié
Estànci : Mountagnard à Aupen
Couroulougi : Éurosiberiano
Ref. sc. : Nardus stricta L., 1753
Argelas
Ulex parviflorus
Fabaceae Leguminosae
Àutri noum : Argieras, Argela, Argeiras, Argeirau.
Noms en français : Ajonc à petites fleurs, Ajonc de Provence.
Descripcioun :L'argelas trachis dins li colo secarouso de basso Prouvènço mounte ié flouris tre l'ivèr. Es uno planto proun pougnènto amé de pichòti flour jauno groupado pèr tres. Lou "calice" èi francamen di dos partido emé de sepalo peludo.
Usanço :Li flour soun manjadisso, adoubado en boutoun coume de tapeno. Au contro, la planto es empouisounanto que caup d'alcalouïde.
Port : Aubret
Taio : 0,3 à 1,5 m
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Ulex
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae
Ordre : Fabales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 0,5 cm
Flourido : Printèms
Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 600 m
Aparado : Noun
Febrié à abriéu
Liò : Garrigo
- Roucaio
- Tepiero seco
- Champino
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano-Nord-Ouèst
Ref. sc. : Ulex parviflorus Pourr., 1788